Vakantie op Koh Tao

Afgelopen twee weken zaten we op het Thaise eiland Koh Tao. In het begin was het wel even wennen; het eiland is vrij klein en onherbergzaam maar voor de rest vrij vol met duikscholen (zo’n 50), toeristenwinkels, internetshops, restaurants en resorts! De eerste dag liepen we met kromme tenen rond. We konden wel lachen om de grappige bordjes als “Husband daycare centre (leave your husband wit us; we look after him)” and “Handmade condoms, 20 year garanty” en hilarische vertalingen van het menu zoals “Deep fried chicken’s related word”.

Twaalf jaar geleden verbleven we op het buureiland en kwamen daar aan op een roestige ferry boot. Nu varen er dagelijks hi-speed catamaran en expres boten voor de toeristen. Geen wonder: het aantal toeristen in Thailand is volgens de Bangkok Post in 5 jaar tijd met 250% toegenomen tot 25 miljoen per jaar en het aantal Chinezen toeristen is in 2 jaar tijd verdubbeld. De accommodatie is niet in dezelfde vaart uitgebreid dus alles zit ook nog eens behoorlijk vol.

Gelukkig verbleven we na 2 dagen in een mooie bungalow, in het rustige gedeelte van Koh Tao en wilden we niet meer weg. Twee dagen werden vijf dagen en uiteindelijk dus bijna 2 weken. Mede door het paradijselijke resort, de goede restaurants, fijne voetmassages, ontspannen sfeer en het belangrijkste voor Kay; veel duikmogelijkheden en duiktrainingen. Kay heeft zijn opleiding Rescue Diver gehaald en de “specialty’s Deep & Wreck Diver”. Jacq heeft nog een kookcursus gedaan. Dit keer een privé workshop. Niet zo professioneel opgezet maar wel gegeven door de kok van het restaurant waar we al een paar keer hadden gegeten.

We zijn nu op weg naar Taiwan, ja een nieuwe draai in onze vakantie. Ons visum voor Thailand liep af en we hadden nog wel even zin in een stukje cultuur. Bijzonder is dat uit DNA onderzoek is gebleken dat een deel van de Polynesiërs afstammen van de oorspronkelijke bewoners uit Taiwan. Onze vakantie begon 2,5 maand geleden in Polynesië dus nu is de cirkel rond.

Taiwan is ook een uitdaging want we hadden nog niets geregeld en met Chinees Nieuwjaar in aantocht (10 februari) was er al veel vol geboekt. Gelukkig hebben we voor bijna 1 week een Engels sprekende chauffeur gevonden die ons gaat rond rijden en hopelijk af en toe wat kan vertalen. Engels… we hopen maar dat we het kunnen verstaan. In ieder geval ging het mailen vrij aardig. Al was het soms wel grappig “if you think expensive, tell me price accept”.